Gladde paal, strakke dames, groovy muziek en italianen die spaghetti eten. Een typische vrijdagavond voor ieder zelfrespecterend feestbeest, maar wat als de act wordt omgegooid door de opkomst van een non. Een aantrekkelijke special act of roet in het eten?
De bordjes zijn pas half leeg of het vuur wordt geopend, eindresultaat: een groepje dode maffiose en een dode non. Nu gaat de alarmbel luiden in het hoofdkwartier van de geestelijken, Sister Envy is dood en een opvolger is broodnodig. Hun oog valt op Kelly, een non met een reputatie terug op aarde, wanneer ze het aan de stok krijgt met een drietal langharige bad boys en daar vakkundig mee afrekent. Haar training zal spoedig beginnen en haar missie wordt snel duidelijk gemaakt. En als er een betere manier is om de missie te verduidelijken dan dat te laten doen door een zingende Jezus, een naakte beschermengel en een jolige Ghandi.. dan sta ik open voor suggesties.
Op zo'n moment raakt mijn enthousiasme op een hoogtepunt. Slappe beats ondersteund door wat goedkope synthesizers, terwijl een vals zingend Jezus figuur ronddanst tussen een horde losgeslagen nonnen en andere aanhangselen van god, tsja.. dat is wellicht alles wat ik nodig heb om me kostelijk te vermaken. Maar een grap is natuurlijk pas echt goed als het goed gebracht wordt, zit er plezier in het spel en uit zich dat ook naar de kijker? Dat is uiteindelijk allemaal voor de rekening van de cast, maar zit dat dan wel goed?
Ja! Maak je als liefhebber maar geen zorgen, genoeg 'bekende' gezichten. Al beperkt zich dat tot de kenners van het omstreden werk binnen de pulp, laat ik er een paar als voorbeeld bij pakken. Onze leading lady, ook wel Sarah Nicklin in het echte leven, heeft een fijn verleden als het op gare rolletjes aankomt. De vertolking van Sister Wrath is hier een fijne, maar ook in Richard Griffin's eerdere werk 'Splatter Disco' en later ook 'Beyond the Dunwich Horror', was ze al te bewonderen. Wie nog meer? Nou, Debbie Rochon heeft bijvoorbeeld een waslijst aan rollen achter haar naam staan en is zeker geen onbekende in de Troma stal! Nu ik het toch over Troma heb... opperbevelhebber, baas boven baas, de luide kracht achter het obscure label.. ja ja, niemand minder dan Lloyd Kaufman heeft een (klein) aandeel in deze knotsgekke Nunsploitation, ik zal het niet verklappen, maar blijf vooral de volle anderhalf uur zitten!
Ach, dan heb ik het nog zoveel weg moeten laten, een beetje afwisseling in mijn teksten is namelijk ook niet mis. Mijn punt is dat het plezier er vanaf zal stralen, de cast die hand in hand meereist met Griffin van film naar film voelt duidelijk vertrouwd aan. Heel zelfbewust, zoals het ook bedoelt is. Dat houdt aan de ene kant in dat deze moderne nunsploitation voor heel veel irritaties kan zorgen voor de niet-fans, maar voor heel veel plezier en bovendien op een vorm van respect kan rekenen van de liefhebbers. Het is makkelijk om dat te zeggen, maar Griffin neemt gewoonweg geen moeite om het toegankelijk te maken, het is knullig, goedkoop en fouter dan fout... en daar draait hij geen moment omheen. Duidelijke intenties zijn het halve werk, zo blijkt.
En dat brengt mij alweer tot de conclusie. Ik blijf ervan houden, een beetje speurwerk verrichten en diverse enthousiaste reviews later ben ik alweer niet te houden. Wanneer ik dan eindelijk anderhalf uur aan het beeld gekluisterd kan gaan zitten en daarna opsta met een voldaan gevoel, pijn in mijn lachspieren en zweet in de bilnaad, dan weet ik het: het is weer zo'n filmpje. Een feest voor mij, en hopelijk nog voor een aantal andere.
Score: 91/100
0 comments:
Een reactie posten